سيستم ۳-۳-۴ چهار دفاع-سه هافك-سه مهاجم

اين شيوه تعبير دفاعي تر شيوه ۴ – ۲ – ۴ است و مهاجم نوك غالبا به وسط زمين بر مي گردد. در اين شيوه ، دروازه بان ، مدافع آزاد و منطقه هاي دفاعي درست و در جلو او ، مركب از دو مدافع كنار و يك مدافع جلو وجود دارند . سه هافبك و سه مهاجم نيز ترتيب تيم را كامل مي كنند .
بجز مدافع آزاد ، هر بازيكن حريف مستقيمي در زمين دارد . فوتبال امروز اكثرا از اين شيوه استفاده مي كنند ، زيرا اين روش براي ايجاد تعادل ميان دفاع و حمله مناسب تر به نظر مي رسد .

سه بازيكن مياني(هافبك ها) در زمين نقش مهمي ايفا مي كنند اين سه هافبك بايد خصوصياتي داشته باشند كه بتوانند مكمل بازيكنان ديگر باشند. اين خصوصيات عبارتند از :

((بازيگردان ، هافبك تهاجمي و هافبك دفاعي))
بنابراين هر بازيكن در منطقه خود فعاليت مي كند . در عين حال گاهي اوقات آنها جاي ياران خود را گرفته و به دفاع تيم كمك مي كنند يا در ضد حمله شركت مي كنند . مزيت بازي فوتبال با استفاده از سه هافبك اين است كه امكان اجراي سبك هاي متعدد را فراهم مي كند ، بازيكنان تيم متناسب با حركت بازي گردان خود ، هافبك دور زننده دفاع يا هافبك دفاعي, سبك خود را كه شباهتي به ديگر سبك ها ندارد ، انتخاب خواهند كرد . در دفاع ، دو مدافع كنار گوش هاي زمين را مسدود مي كنند و مانع پيشروي مهاجمين حريف مي شوند . زماني كه مدافع جلو از مهاجم وسط حريف مراقبت مي كند ، مدافع آزاد كمي عقب تر جا گرفته و شكاف هاي دفاع را پر مي كند . او به عنوان سكوي پرتاب توپ يا آغازگر ضد حمله نقش مهمي ايفا مي كند .
مهاجم نوك هميشه بايد در محدوده خط آفسايد حريف بازي كند و سعي كند دفاع وسط حريف را با خود بكشاند . او توپ هاي خود را از دفاع و به وسيله هافبك دريافت مي كند . در فوتبال جديد و خصوصا در شيوه ۳ – ۳ – ۴ ، جا عوض كردن بازيكن ها غالبا مستلزم آن است كه بتوانند وظايف متعددي بر دوش بگيرند . مهاجم وسط كه گرفتار مدافعين حريف است ، مي تواند جانشن مهاجم كنار شده و اين يكي در وسط قرار بگيرد . اگر اين جا به جائي مرتبا تكرار شود ، مي تواند نظم دفاعي حريف را به هم بزند.
ظهور شيوه ۳ – ۳ – ۴ وظايف مدافعين كنار را بيشتر كرده است . با وجود سه هافبك ، فضاي كنار زمين غالبا براي پيشروي مدافع كنار خالي است .(پيستون هاي چپ و راست)
تاكتيك با بازيكنان بيشتر ، سبك ها و حالات تهاجمي تيم را تغيير مي دهد . با وجود اين رعايت يك نكته ضروري است :

چنانچه مي خواهيد در تعويض جاي بازيكنان و پيشروي مدافعين كنار موفق باشيد ، تيم شما بايد يكپارچه و متحد باشد. بنابراين اين سيستم براي تيمي كه مدتي طولاني در كنار هم بوده و از طرف ديگر هماهنگي بالايي با هم دارند(هم در داخل زمين و هم خارج از زمين) تجويز مي شود. مثل بارسلونا در زمان مربيگري گوارديولا كه با اين شرايط يك فوق تيم را ساخته و فوق فوتبال را بازي مي كرد.
چگونگي تولد ۳-۳-۴ در فوتبال نوين

در سال ۱۹۶۲ يعني پنجاه سال پيش در مسابقات جام جهاني شيلي، برزيل به دليل داشتن مهاجمان زبده و افسانه‌اي در تيم خود به سيستم ۴-۲-۴ روي آورد. دو فوروارد مياني آنها به عنوان «تمام كننده اصلي» ايفاي نقش مي‌كردند و فورواردهاي كناري كه كمي به عقب متمايل مي شدند تا حدودي نقش هافبكها را بر عهده داشتند. دو هافبك مياني برزيل، در مركز زمين با پاسهاي دقيق خود مهاجمان را صاحب توپ و فرصت گل مي‌كردند، اما در واقع وظيفه اصلي آنها كمك به خط دفاعي بود. بزرگ‌ترين ايراد اين سيستم اما وقتي بود كه تيمهاي مقابل به ضد حمله روي مي‌آوردند. در اين مواقع برزيلي‌ها به دليل شمار كم نفرات در دفاع ضربه پذير بودند و حريف براحتي صاحب موقعيت‌هاي مناسب مي‌شد. به همين دليل جابجايي و تغييرات در اين سيستم حياتي به نظر مي‌رسيد. يكي ازاين ايده ها، كم كردن يكي از فورواردها و اضافه كردن آن به خط مياني بود كه آغاز سيستمي جديد را نويد مي‌داد. به اين ترتيب سيستم ۳-۳-۴ متولد شد.

اين نوع آرايش تيمي قابليت تغيير پذيري بالايي داشته كه مي توان بر اساس نياز تيمي و در دسترس بودن بازيكنان از آن استفاده كرد. پراكندگي بازيكنان در زمين و نحوه آرايش آن ها رامي توان به طور متناوب تغيير داد. از جمله اين تغييرات مي توان به جايگزيني مدافعين توسط يك سوئيپر نام برد.

همچنين مي توان با اضافه كردن يك هافبك قابليت دفاعي تيم را بالا برد و وظايف متنوعي را براي خط مياني تعريف نمود. براي افزايش كاركرد دفاعي تيم معمولا هافبك ها بسيار نزديك به هم بازي مي كنند و به صورت يك واحد هماهنگ در عرض زمين حركت ميكنند. هر سه مهاجم به صورت باز و پراكنده بازي ميكنند و گاها حتي براي كمك به مدافعين پوششي هم تيمي خود اقدام به يارگيري مدافعين كناري يا پوششي سازمان دفاعي تيم مقابل ميكنند (شبيه به وظايف هافبك ها در سيستم ۲ – ۴- ۴). از آنجايي كه در اين سيستم بازيكنان تشويق به بازي باز و پاس كاري وسيع از آغاز بازي مي شوند اين آرايش را مي توان با آرايش ۲ – ۴- ۴ بهتر تمرين كرد . در واقع كادر فني تيم با افزودن يك مهاجم به آرايش ۲ – ۴- ۴آن را به اين تركيب تبديل كرده و مي تواند قدرت تهاجمي تيمي كه در مراحل گوناگون بازي در صدد جبران امتياز است را بيشتر كند.

نهايتاً اينكه پيش شرط بازي با اين سيستم اينست كه بايد حتماً شما در تيمتان يك هافبك دفاعي تخصصي و كاربلد داشته باشيد. يعني بازيكني كه در هنگام دفاع وسط ميدان را خوب پوشش داده و به محض صاحب توپ شدن , بتواند نتض بازي را با پاس هاي دقيق و بي نقص بلند و كوتاهش در دست بگيرد. بنابراين تيمي كه از اين سيستم استفاده مي كند بايد داراي يك هافبك دفاعي تخصصي باشد. اين سيستم يكي از موفق‌ترين سيستم هاي روز دنيا است كه توسط رايكارد و گوارديولا، مربيان پيشين بارسلونا، به تكامل رسيد. اگر چه آنان دنباله رو فلسفه رينوس ميشل فقيد نبوده اند، اما به جرأت مي‌توان گفت همان تاثير را در تاريخ فوتبال دنيا به وجود آورده‌اند. آنها مي‌دانند چطور با پاسهاي كوتاه و جابجايي فراوان در كل زمين، تيمهاي مقابل را به زانو درآورند.

نقاط قوت سيستم ۳-۳-۴

اول- بازيكنان به طور يكسان در تمامي زمين پخش مي‌شوند. به همين دليل مثلث‌هاي كوچك و بزرگي در تمامي ابعاد زمين به وجود مي‌آيد كه باعث مي‌شود بازيكنِ صاحب توپ از حمايت بيشتري برخوردار شود. در بازيهاي گدشته تيم ملي، اولين ديدار ايران مقابل قطر در تهران مثلث دژاگه و كريمي و حيدري در جناح راست نمونه بارزي از اين نوع مثلثها بود.

دوم- به دليل استفاده از تمامي ابعاد زمين و جابجايي هاي مستمر، فضاهاي زيادي خصوصا در يك سوم دفاعي تيم مقابل بوجود مي‌آيد كه مهاجمين براحتي مي‌توانند از آن استفاده كنند. .

سوم- با داشتن سه مهاجم در پيشاني خط حمله در زمانهاي موردنياز از بازي مستقيم و توپهاي بلند نيز مي‌توان استفاده كرد.

چهارم- در مقابل تيمهاي نسبتاً ضعيف كه توانايي ضد حملاتِ سريع را ندارند، برتري عددي سه هافبك تيم خودي در مفابل دو هافبك مياني در سيستم ۲-۴-۴ از ديگر وبژگيهاي مثبت اين سيستم است. براي مثال در بازي ايران برابر اندونزي، بازيكنان كارلوس كي‌روش بارها با برخورداري از برتري عددي هافبكهاي خود، راه را براي ضد حملات حريف بست.

پنجم- به دليل نوع بازي‌ در اين سيستم فضاي زيادي براي بازيكنان سرعتي فراهم است و آنها بيشترين كارايي را در اين سيستم خواهند داشت.

ششم- سه مهاجم در يك سوم دفاعي حريف، وظيفه دارند مدافعين را تحت فشار قرار دهند كه ضريب اشتباه مدافعين حريف بالا مي‌رود و به دليل نزديكي به دروازه، موقعيتهاي فراواني بوجود مي‌آيد

هفتم- اين سيستم در مقابل تيمهايي كه بازي را از خط دفاع شروع مي‌كنند بسيار مفيد و تاثيرگذار است. زيرا تيمهاي مقابل با توجه به تحت فشار بودن از طرف سه مهاجم مورد نظر، قدرت بازي‌سازي خود را از دست مي‌دهند.

هشتم- مهم‌ترين و اساسي‌ترين نقطه مثبت اين سيستم، امكان انعطا‌ف پذيري آن است. مي‌توان بدون تعويض بازيكنان و با فقط با جابه‌جايي ساده بازيكنان در داخل زمين، به سيستمهاي ديگري مثل ۱-۳-۲-۴ يا ۱-۴-۱-۴ و ياحتي ۱-۵-۴ تغيير سيستم داد
نقاط ضعف در سيستم ۳-۳-۴:

اول- حريفاني كه با چهار و يا پنج هافبك در ميانه زمين بازي مي‌كنند به‌ دليل برتري عددي، هافبكهاي وسطِ خودي را تحت فشار قرار مي‌دهند. در اين حالت، مهاجمين كناري تيم بايد به خط هافبك برگردند كه كمك كنند و به اين ترتيب از قدرت تهاجمي تيم كاسته مي‌شود.

دوم- فضاهاي زياد بين مدافعان كناري و مهاجمان كناري تيم خودي از بزرگترين نقاط ضعف اين سيستم است. معمولاً يكي از هافبكهاي مياني در زمان حمله اين جاي خالي را پُر مي‌كند، اما مشكل اينجاست كه با اين جابه‌جايي معمولاً تعادل تيم به هم مي‌ريزد.

سوم- شمار نفراتي كه در زمان دفاع به تيم كمك مي‌كنند نسبت به سيستم‌هاي ديگر كمتر است. براي مثال در سيستم ۲-۴-۴ معمولاً چهار مدافع و چهار هافبك فوتبال يعني مجموعاً هشت نفر در زمان دفاع برابر هشت مهاجم تيم حريف حضور دارند، ولي در سيستم ۳-۳-۴ معمولاً چهار مدافع و سه هافبك يعني در كل هفت نفر براي دفاع از دروازه، عقب كشيده‌اند.

چهارم- در اين سيستم مهاجمان خودي بشدت مدافعان حريف را در يك سوم زمين خودشان تحت فشار مي‌گذارند. هافبك‌ها هم براي تكميل پرسينگ، براي حمايت از مهاجمان، نزديك و پشت سر آنها بازي مي‌كنند. به همين دليل خط دفاعي به ناچار در ميانه زمين مستقر مي‌شود تا فاصله زيادي با خط مياني نداشته باشد. اما استقرار خط دفاعي در ميانه زمين باعث مي‌شود فضاي زيادي پشت آنها به وجود آيد كه مهاجمان حريف مي توانند از آن استفاده كنند.